Historia rasy

Pierwsze wzmianki w polskiej literaturze o polowaniu ze spanielami pochodzą z XIX wieku. Spaniele polowały z pieszym myśliwym, towarzyszyły w spacerach i tzw. polowaniu na upatrzonego, bobrowały za kaczkami i aportowały zdobycz. Różne rasy spanieli były sprowadzane na tereny ówczesnej Polski, przy okazji importów gończych francuskich i angielskich do polowań par force. Były to głównie użytkowe springery, cockery, pojedyncze sussexy i field spaniele. Na dalekiej Syberii hodowali i polowali ze spanielami członkowie znanego rodu Koziełł-Poklewskich. W Nowo-Ukraince hodował sussex spaniele nasz rodak Emeryk Nowicki, stąd rozchodziły się one do Polski i w głąb Rosji. Najbardziej znaną była księżna Izabella Radziwiłłowa, która w majątku Mańkiewicze na Polesiu hodowała je pod przydomkiem „Iwa”. Importowała wiele cennych springerów z Anglii, w tym najbardziej wartościowego Championa Anglii i zwycięzcę Field Trialsów w 1930 roku ROLICKA of Harting. Hodowla przetrwała do 1939 roku, a po wybuchu wojny spaniele zarekwirowano i wywieziono w głąb Rosji. Na początku lat 80-tych ubiegłego wieku dobre stany zwierzyny drobnej i trudności aprowizacyjne, spowodowały wzrost zainteresowania psami myśliwskimi małych ras. Spaniele okazały się strzałem w dziesiątkę. W tych latach dr Andrzej Krzywiński – naukowiec, przyrodnik, myśliwy i sędzia prób pracy psów myśliwskich, hodujący z przydomkiem „z Szerokiego Boru”, zainteresował się lokalnymi typami spanieli, zachowanych na dawnych kresach Rzeczpospolitej,tu i ówdzie wykorzystywanych w łowiectwie, które odpowiadały dawnym opisom przekazywanym z pokolenia na pokolenie przez myśliwych. W programie hodowlanym, prowadzonym od lat 90-tych XX wieku polskie spaniele selekcjonowano pod względem zdolności do pracy, temperamentu i pasji łowieckiej oraz eksterieru.

Wygląd

Są to psy średniej wielkości o zwartej budowie świadczącej o dużej ruchliwości oraz odporności na trudne warunki pracy głównie na polach, łąkach, w szuwarach, na błotach i wodzie.Pies o dość grubym kośćcu kończyn, zwisających uszach pokrytych frędzlami dłuższych włosów a także piórem na ogonie, brzuchu i z tyłu nóg. Barwa szaty przesiana w łaty – najczęściej czekoladowa (brązowa z brązowym nosem) o różnych odcieniach, rzadziej czarna przesiana. Czasem występują płowe podpalania. Charakterystyczny jest biały koniec ogona. 

Charakter 

Nie bez powodu czworonóg ten jest bardzo ceniony przez myśliwych. Jest opanowany i posłuszny, przy jednocześnie silnie rozwiniętym instynktem łowieckim. To pies inteligentny i wszechstronny. Świetnie daje się prowadzić w szkoleniu, uczy się chętnie i szybko, sumiennie przykładając się do realizowania powierzonych mu zadań. Świetnie pracuje np. ze strażą pożarną. Jest dobrym kompanem na spacerach i świetnym  stróżem. Bardzo lubi obcować z ludźmi i ze znanymi dziećmi. Nie jest agresywny, ale może być nieufny w stosunku do obcych.

Umiejętności

Zrównoważony i opanowany. Jest psem odważnym, aktywnym w pracy. Doskonale, niezmordowanie pracuje w trudnym terenie i w wodzie. Jest inteligentny i łatwy w szkoleniu. Przykuca, czołga się i podpełza , gdy zwęszy ptaki, które respektuje, aż myśliwy da znak. Wypłasza je szczekaniem i skokiem.

Źródło:

1. https://lelum.pl/polski-spaniel-mysliwski/ 

2. https://www.zkwp.pl/WZORZEC__ryc._polskiego_spaniela_my%C5%9Bliwskiego.pdf